Blåbærskogen

Det er tydeleg eit godt år for blåbæra. Ein liten kveldstur oppi lia avslører eit hav av blåbærlyng som bugnar av bær store som klinkekuler. Nesten. Variasjonen består av markjordbær og villbring som gladeleg stikk seg fram langs skogsbilvegen - og villbring må vera det beste som finst.

Etter regnværet er skogen blaut og ljoset fint. Det luktar skog. Kveldssola lyser opp i vest. Skogen er djup grøn og furuene er som alltid skogen sine finaste tre. Skogbotn er eit hav av grøne nyanser. Når kveldssola står på blir det eit grønt ljosspel. Eg har ikkje med noko å plukke i denne kvelden, med andre ord kan bæra nytast der og da med godt samvet.

Einar Skjæraasen skreiv eit dikt om skogen. Om juni-skogen, rett nok.

Jeg vil til skogen

Jeg vil til skogen, - jeg vil til våren

der tiurleiken går glad og yr.

Om fuglen flyger, - jeg har mitt bytte,

hvis du har sinn til å se og lytte

er tiurnatta et eventyr!

Jeg vil til skogen, - vil ut å fiske

langs ørretelv og ørrettjønn.

Og får jeg ikke en fisk å steke,

da er det fangst nok å gå og reke

og se at natta er junigrønn.

Jeg vil til skogen og ligge ute

med øks og skreppe og kaffikjel,

på granbarlaken og mosapute 

og kjenne frihet i kropp og sjel!

Eg og, Einar Skjæraasen.