Det er langt mellom langturane - men små turar kan også innehalde mange opplevingar! Vi har fått enda eit nytt familiemedlem sidan sist, Jo Amund som vart fødd i mai. Det betyr at når den største endeleg er stor nok til å kunne ferdast ein del i terrenget på eigen hand, kom det jammen ein til som må berast og trillast ei god stund framover.
Jo Amund har hatt sin elddåp - lavvonatt ved Sylvetjønne ved Tesse i Lom. Vi hoppa i det, vi hadde lyst på tur og tenkte at ein gong må nå vera den fyrste med dei to små, så vi pakka eit relativt stort lass med saker og ungar pakka både framme og bak, og gjekk av garde. Det måtte vera eit under at vi fekk med oss alt i tillegg til dei to som skulle berast.
Opp til Sylvetjønne er det i overkant av ein time å gå. Det er eit godt fiskevatn, og vi hadde både fiskestenger og fiskekort med i bagasjen. Ingrid Marie mista fiskestonga si tidlegare i sommar og den ligg nå på botn av Nedre Leirungen, så vi var innom i Randsverk og kjøpte ny i anledninga Sylvetjønntur. Det var stas! Den var fin og gul, og hadde snøre og snelle og dupp og greier.
Utpå kvelden var lavvoen kome opp, vi hadde installert oss med liggeunderlag og soveposar og tilværa var eigentleg heilt fin. Sirkuset starta da toåringen skulle i seng (soveposen) for å legge seg for kvelden - lite visste vi på førehand kor lite lysten ein toåring verkeleg kan vera på å roe seg for kvelden! Plutseleg var kvelden gått, vi hadde ein toåring som slettes ikkje ville sove, og vi kunne sjå langt etter det vi hadde sett for oss på førehand: Å rusle ned til tjønna med fiskestong, eller ligge i soveposen med ei bok, medan våre to små sov godt inne i lavvoen. Glansbildet av familieturen såg så visst annleis ut enn verkelegheita, og minna om den tida da vi fortsatt telta åleine vi to, verka ganske fjerne. Idyllen verka ganske fjern, for å seia det slik. Gjennom eit par-tre timar denne kvelden var Jo Amund den einaste som tok livet med ro og sovna til vanleg tid om kvelden, og han brydde seg visst ikkje fælt mykje om han skulle sove her eller der.
Men til slutt, tru det eller ei, så sov Ingrid Marie også. Ikkje hugsar eg korleis det gjekk til, men på eitt eller anna tidspunkt kapitulerte ho vel ved sidan av ein av oss. Øyvind tok resolutt med seg fiskestanga ut i natta, medan eg tok stand i soveposen, fortsatt rimeleg frustrert etter kvelden sine strabasar.
Natta gjekk nå som den måtte gå, det ville vore løgn å seia at vi sov godt heile natta og vakna utkvilte og blide om morgonen, men morgonen kom, med regnbyger og til dels gode vindtak.
Kva vi åt til frukost? Kjeks kanskje. Kaldvatn frå tjønna. Kakuskive med smøreost. Solan var med, han hadde tilbrakt natta ute, utan å kny. Ikkje verst av ein turhund som for tida er altfor lite brukt til tur, under ein himmel som regnslit og i god blåst over vidda. Vi fekk etterkvart velta bølingen ut av teltet. Vi rusla ein tur oppover for kanskje å kunne titte ned på Tesse, det store vatnet heimehøyrande i Lom på grensa til Vågå, mellom Tessfjellet, Veslevassfjellet og Trollhøe. Storparten av familien er her foreviga: Øyvind med Jo Amund på fanget, og nattens dronning Ingrid Marie, som held fast i staute Solan.
Fiskestanga til Ingrid Marie var flittig i bruk, men duppen flaug med vinden og fisken var gøymd under ruskete bølgjer. Det er ikkje greit å vera liten fiskar i stri vind og med ein hund på slep som i mangel på atlfor mange turopplevingar det siste året får stand på kva det skal vera og er rimeleg vanskeleg å få kontakt med. Men Ingrid Marie er like blid!
Ikkje var det greit å vera stor fiskar heller på Sylvetjønne denne helga. Snella til Øyvind rauk og vi kunne sjå langt etter fersk fisk. To andre som var ute med båt denne dagen måtte taue båten langs land, den lette plastbåten deira var rimeleg uvøren i vinden. Men dei kunne fortelja om eit vatn som var heilt "blikk asså" kvelden før vi kom, med fisk som vaka og god fangst på kroken.
Jo Amund tok turlivet med stor ro. Godt innpakka og med puppen i nærleiken trivst han bra kvar som helst og er ein fornøygd kar å ha med seg. Ingrid Marie kosar seg stort med turlivet, bortsett frå dette med sovinga da, det er alltid noko å sjå og noko å finne på.
Sundag gjekk turen nedatt, vi hadde glimt av sol, men vinden tok godt tak. Ja, vi har vore på telttur med båe dei to små nå. Ja, allting går. Nei, det var ikkje berre artig. Ja, vi fann att bilnøklane da vi kom ned til bilen att og ja, vi bur fortsatt i same hus. Og ja, det var jo ei artig oppleving likevel (slik sett i etterkant er akkurat denne turen kanskje finare nå etterpå enn der og da!).
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar